Month: September 2012

September 29, 2012 - Xenia Constantinou No Comments

Δε χρειάζεται ειδικός!


Όταν ο Γεν. Γραμματέας του ΑΚΕΛ διερωτάται το 2012 για τις θετικές συνέπειες που είχε η ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ, χρειάζεται κάποιος να του επισημάνει τα εξής:
Ότι,
Δίχως την ένταξή μας στην Ε.Ε. η Κύπρος αυτή τη στιγμή θα είχε απολέσει τη δυνατότητα να συναλλάσσεται ισότιμα με τα υπόλοιπα κράτη μέλη και με το δυτικό κόσμο πολιτικά, πολιτιστικά, εκπαιδευτικά, νομισματικά, επιχειρηματικά κλπ.
Σημαίνει, ότι οι νέοι μας θα θεωρούνταν ακόμη πολίτες τρίτων χωρών στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια.
Σημαίνει, ότι δε θα είχαμε κανένα δίκτυ ασφαλείας αντιμετώπισης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Σημαίνει, ότι το νόμισμά μας θα είχε κάθετη υποτίμηση διεθνώς.
Σημαίνει, ότι δε θα υπήρχε κανένας εργαλείο άσκησης πολιτικής πίεσης προς την Τουρκία.
Σημαίνει, ότι οι εκπρόσωποί μας δε θα βρισκόντουσαν στα κέντρα λήψεως αποφάσεων.
Σημαίνει, ότι οι πολίτες της Κύπρου δε θα απολάμβαναν τα δικαιώματα που απολαμβάνουν σήμερα και ότι δε θα ίσχυε ο Χάρτης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ως υποχρεωτικό μέρος του συντάγματός μας.
Σημαίνει, ότι θεσμοί διασφάλισης των πολιτών από διακρίσεις πιθανόν να μην υπήρχαν.
Σημαίνει, ότι θα είχαμε απολέσει για τους πολίτες μας το δικαίωμα ελεύθερης διακίνησης, εργασίας και εγκατάστασης.
Σημαίνει, ότι θα χάναμε χιλιάδες θέσεις εργασίας και αναπτυξιακά έργα ή έργα υποδομής τα οποία δημιουργούνται από τα ευρωπαϊκά προγράμματα και χρηματοδοτούνται από τα ευρωπαϊκά ταμεία.
Σημαίνει, ότι οι αρχές δικαίου όπως αυτές διασφαλίζονται από το κοινοτικό κεκτημένο δε θα αποτελούσαν εθνικό δίκαιο.
Σημαίνει, ότι η ισχυροποίηση της πολιτικής μας αναγνώρισης και αναβάθμισης έναντι των κατεχομένων και του ψευδοκράτους δε θα ίσχυε.
Σημαίνει, ότι οι Τουρκοκύπριοι θα είχαν απολέσει ένα ισχυρότατο κίνητρο για να κινηθούν προς την κατεύθυνση λύσης του προβλήματος.
Τέλος, ακόμη και αν ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ φλερτάρει ήδη με το «κίνημα της λίρας» ως το νέο του όραμα, διερωτώμαι ειλικρινά για το πόσο απολιτίκ μπορεί να είναι για να  το εκστομίζει σε μια περίοδο όπου η Κύπρος και ο Δημήτρης Χριστόφιας προεδρεύουν του Συμβουλίου Υπουργών της Ε.Ε.; Εάν, ο Άντρος Κυπριανού ψάχνει ακόμη για τον ειδικό που θα τον ενημερώσει για τα πιο πάνω και δεν τα γνωρίζει ήδη, σημαίνει επίσης, ότι το ΑΚΕΛ υπό την δική του ηγεσία αποτελεί κίνδυνο για τα κρατικά συμφέροντα αλλά και για το μέλλον των επόμενων γενιών Κυπρίων.
September 29, 2012 - Xenia Constantinou No Comments

Αντρέας, 24 χρονών*


Πριν μερικές μέρες στις δύο παρά είκοσι το πρωί ένα μήνυμα έφτασε στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο από το οποίο επιλέγω να μοιραστώ μαζί σας αυτούσιο ένα απόσπασμα:
«…Σαν νέος έχω απαιτήσεις από εσένα, όχι μόνο για τις πράξεις σου αλλά και για τις πράξεις των άλλων αφού θα ήθελα να λειτουργήσεις ως μοχλός πίεσης, αφύπνισης και δημιουργικότητας προς συναδέλφους σου και δεν εννοώ μόνο αντίπαλων παρατάξεων. Θα ήθελα από εσένα να εκφράσεις συγκεκριμένους τρόπους βελτίωσης αυτού του αλλοτριωμένου, διεφθαρμένου, αναξιοκρατικού, μίζερου, φτωχού, χωρίς όραμα, ανέλπιστου και πολλών άλλων επιθέτων συστήματος της Κύπρου μας, που έχει καταντήσει να είναι στον αυτόματο πιλότο, ακυβέρνητη και έρμαιο της τύχης. Προσωπικά εγώ ήδη σκέφτομαι να αποχωριστώ τον τόπο μου και επίσης συμβουλεύω και άλλους νέους της ηλικίας μου να το κάνουν. Το ξέρω πως είναι όχι μόνο λάθος για πολλούς λόγους, αλλά φτάνει και τα όρια της προδοσίας. Σκέφτομαι όμως ότι από τη στιγμή που ο τόπος που με γέννησε δε μπορεί να με αξιοποιήσει αποδοτικά προς όφελος και του ίδιου, γιατί να μην παρέχω τις υπηρεσίες μου σε άλλη χώρα, που ίσως να με εκτιμήσει και με αξιοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο? Δε λειτουργεί τίποτε σε αυτό τον τόπο σωστά. Η αστυνομία? Ο στρατός? Κατάχρηση εξουσίας και μόνο. Η τωρινή κυβέρνηση μας? Απαξιώ να γράψω. Ο τρόπος προσλήψεων σε κρατικά και ημικρατικά ιδρύματα? Γνωστός. Η υποκρισία του 80% των συναδέλφων σου? Ολοφάνερη. Η παιδεία? Εκφυλίζετε αργά και σταθερά. Η οικονομία μας? Η ικανότητά μας να προλαμβάνουμε τα γεγονότα? Μηδενική. Το όραμα μας? Κανένα Δεν απαξιώνω και δεν κατηγορώ όλους τους πολιτικούς. Το πρόβλημα ξεκινά από εμάς. Έτσι κκελέ έτσι ξυράφι έλεγαν οι σοφοί πρόγονοί μας, Πρέπει να ενταχθούν ξανά οι αξίες στην κυπριακή κοινότητα…. Άλλαξε την κατάσταση μέσω της θέσης σας όσο μπορείτε…»
Υπογράφει, Αντρέας …, 24 χρονών, MSc in Computer Science.
Στον Αντρέα δεν έχω απαντήσει ακόμη, δε βρίσκω ούτε τα λόγια ούτε και τη δύναμη επειδή με τα σκληρά διλήμματα που θέτει και κυρίως με την καθαρή του αλήθεια με κάνει να δειλιάζω. Εξάλλου είναι ξεκάθαρος στο τι ζητά και ανησυχώ ότι ίσως να τον τον απογοητεύσω αν απαντήσω με ωραία και αισιόδοξα λόγια, προσωπικά παραδείγματα και άλλα που μπροστά στην κατάσταση που περιγράφει ίσως να του φανούν εξαιρετικά φτωχά.
Νομίζω πως ο Αντρέας μπορεί να επέλεξε να αποτυπώσει τις σκέψεις του γραπτώς με ένα προσωπικό μήνυμα, αλλά, είναι μια φωνή που η δύναμή της διαπερνά το προσωπικό και το ατομικό και μπορεί να εκφράσει μια ολόκληρη γενιά. Η «γενιά της κρίσης» φαίνεται να περνά εξίσου δύσκολα με τη «γενιά της εισβολής» με τη διαφορά ότι για την τωρινή κατάσταση δε φέρουμε απλά μερίδιο ευθύνης αλλά την αποκλειστική ευθύνη.
Ο Αντρέας δε ζήτησε τίποτα το προσωπικό, είπε, ότι το σύστημα τον πληγώνει. Η «γενιά της κρίσης» δεν είναι απλά η γενιά η οποία εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που ξεκίνησε από το 2008 βρέθηκε χωρίς εργασία. Είναι η γενιά η οποία εξαιτίας του ότι κληροδότησε ένα σύστημα αλλοτριωμένο, διεφθαρμένο, αναξιοκρατικό, μίζερο, φτωχό, χωρίς όραμα και ανέλπιστο, αισθάνεται εξαιρετικά αδύνατη να αντιμετωπίσει την κρίση και προβληματίζεται σοβαρά να μεταναστεύσει, όχι επειδή αλλού δεν υπάρχει κρίση, αλλά επειδή υπάρχει ένα πιο δίκαιο σύστημα που μπορεί να τους αξιοποιήσει.
Ένας άλλος νέος, επίσης φοιτητής, σε πρόσφατη ημερίδα του Συμβουλίου Νεολαίας Κύπρου το απόδωσε ως εξής, «το θέμα δεν είναι να προσπαθήσω να γίνω ο καλύτερος, επειδή και ο καλύτερος να γίνω και πάλι δε θα έχει καμιά απολύτως σημασία…».
Όμως τελικά, καταλήγω, ότι το συγκλονιστικό στο μήνυμα του Αντρέα πέρα από τις σκληρές αλήθειες είναι πως με την καθαρή του σκέψη μας δίνει και τις απαντήσεις. Τώρα πλέον, το διαβάζω ακόμη πιο καθαρά και τον ευχαριστώ από καρδιάς.

September 19, 2012 - Xenia Constantinou No Comments

Η «ηλιθιότητα» με πόσα φωνήεντα γράφεται*;


Την πρώτη φορά που συνάντησα τη σχετική ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα χαμογέλασα, τη δεύτερη φορά σκέφτηκα πως δεν είναι δυνατόν να κυκλοφορεί ακόμη. Όταν όμως στη συνέχεια κάποιος με ρώτησε με σοβαρότητα, «μα είδες που πάνε να μας αλλάξουν τη γραμματική;». Εκεί πλέον θύμωσα.
Ψάχνοντας να βρω την άκρη του «σκανδάλου» ανακάλυψα πως η όλη ιστορία ξεκίνησε από μια δασκάλα του δημοτικού σχολείου της Ραφήνας η οποία δημοσίευσε πριν από μήνες στο FB ένα κείμενο στο οποίο ισχυριζόταν ότι το βιβλίο γραμματικής της Ε’ και ΣΤ’ δημοτικού (το οποίο διδάσκεται στα σχολεία από το 2011), πως καταργεί τα φωνήεντα, -η, -υ και –ω καθώς και τα σύμφωνα –ξ και –ψ. Το ευτράπελο αυτό κείμενο -το οποίο μεταξύ άλλων κάνει αναφορά σε «εθνική εξολόθρευση» καθώς και σε αναφορές του τύπου «μας ζητούν να θυσιάσουμε τη γλώσσα μας για να ικανοποιήσουμε τους δυτικούς»- πέτυχε μέσα σε μερικές εβδομάδες να αναπαραχθεί ως αληθινό γεγονός σε άπειρους διαδικτιακούς χώρους προκαλώντας ρίγη συγκίνησης και συναισθηματικής φόρτισης στους απανταχού ελληναράδες. Οι συνομωσίες εναντίον του γένους από ανθέλληνες είχαν την τιμητική τους και άρχισαν ήδη να στήνονται τα λαϊκά δικαστήρια από γονείς, άσχετους εκπαιδευτικούς και δημοσιογράφους. Οι λίγες σοβαρές φωνές που προσπάθησαν να εξηγήσουν τα αυτονόητα χάθηκαν μέσα στον όχλο και η παράνοια συνεχιζόταν αμείωτη σε μια χώρα που μαστίζεται από πολυάριθμα και σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Μάλιστα το κείμενο και οι αναδημοσιεύσεις του πήραν τέτοιες διαστάσεις που παρά την επιστημονική και εμπεριστατωμένη διάψευσή του από 140 γλωσσολόγους στα μέσα Ιουλίου, με το που άνοιξαν τα σχολεία ανώνυμοι «εξοργισμένοι» πολίτες έκαναν την εμφάνισή τους σχίζοντας μπροστά στα απορημένα μάτια των παιδιών το βιβλίο και αναδιένειμαν το παλαιότερο ως άλλη μια πράξη εθνικής αντίστασης στον ελληνικό γραμματικό ξεπεσμό.
Δυστυχώς για άλλη μια φορά ο φανατισμός και η αγραμματοσύνη αποδείχτηκαν πολύ πιο ισχυρά από τη λογική και την επιστήμη.  Εν τούτοις, για χάρη των δύο τελευταίων η στήλη σήμερα αναπαράγει με απλή γλώσσα από την ανακοίνωση των 140 γλωσσολόγων τα πιο κάτω:
Τα [α], [ε], [ι], [ο], [ου], είναι οι πέντε φωνηεντικοί φθόγγοι της Νέας Ελληνικής, τα πέντε φωνήεντα της γλώσσας, δηλαδή, καθώς ο όρος φωνήεν είναι όρος που αποδίδεται σε στοιχεία του προφορικού λόγου (τους φθόγγους) και όχι στα γράμματα.
Το ίδιο ισχύει και για τα σύμφωνα. Το γράμμα «ξ» δεν παριστάνει έναν μόνο φθόγγο, αλλά το συμφωνικό σύμπλεγμα δύο φθόγγων, του [κ] και του [σ].
Τα πέντε (5) φωνήεντα, οι φθόγγοι [α], [ε], [ι], [ο], [ου] αποδίδονται στον γραπτό λόγο με τα γνωστά μας επτά (7) γράμματα, το άλφα, το έψιλον, το ήτα, το γιώτα, το ύψιλον, το όμικρον και το ωμέγα (και τους συνδυασμούς τους).
Όπως διαπιστώνετε αγαπητοί αναγνώστες άλλο φωνήεντα και άλλο γράμματα. Τα φωνήεντα αποδίδονται φωνητικά. Το –ι, το –η, το υ, το –οι ακούγονται φωνητικά το ίδιο παρόλο που χρησιμοποιούμε διαφορετικά γράμματα κάθε φορά. Οπότε κανένας δεν έχει διαγράψει το οποιοδήποτε γράμμα από την ελληνική γλώσσα ή από τα βιβλία γραμματικής των παιδιών. Αυτό όμως το οποίο συχνά διαγράφεται είναι η νηφαλιότητα και η λογική και όταν αυτό συμβαίνει οι λέξεις και τα επιχειρήματα παραχωρούν τη θέση τους σε λαρυγγισμούς φωνηέντων.
(ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από το σχολιασμό της Ελίζας Συναδινού στην εφημερίδα Athens Voice με τίτλο «Ένα βίντεο, δύο απορίες»)
September 14, 2012 - Xenia Constantinou No Comments

Λόγια και ομόλογα του αέρα*

Η αξιοποίηση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου προς αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης αποτελεί ουσιαστικό μέρος του προεκλογικού προγράμματος του Γιώργου Λιλλήκα. Το φιλόδοξο come back του πρώην Υπουργού στην πολιτική σκηνή, συνοδεύεται από διάφορες ευφάνταστες ιδέες οι οποίες αντανακλούν την πολιτική του προσωπικότητα και εξηγώ.
Η έκδοση 12ετών κυβερνητικών ομολόγων όπως παρουσιάζεται από τον κ. Λιλλήκα αποτελεί την πολιτική του πρόταση για επίλυση των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Είναι δηλαδή η  ανάλυση της πομπώδους πρότασης που έκανε πριν μερικές εβδομάδες για «αξιοποίηση του φυσικού αερίου ως τη λύση στην οικονομική κρίση».
Κατ’ ακρίβεια, τα ομόλογα (κατά τον ίδιο πάντοτε) μπορούν να αποτελέσουν την απάντηση για μια σειρά προβλημάτων όπως, το δημοσιονομικό έλλειμμα, τα προβλήματα ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, την ανεργία, την αξιοποίηση των νέων επιστημόνων,  την έλλειψη κεφαλαίων για αναπτυξιακά έργα κλπ. Τα «αεριο-ομόλογα» αποτελούν τη λύση που προτείνει το επιτελείο του Γιώργου Λιλλήκα για να αποφύγουμε ακόμη και αυτή την καταραμένη τρόικα και το επικείμενο μνημόνιο μέτρων.
Η λογική των ομολόγων αερίου είναι η εξής. Η κυβέρνηση θα εκδώσει άμεσα 12ετή ομόλογα στη βάση της αξίας που θα προκύψει από την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου. Τα ομόλογα θα αγοραστούν από επενδυτές, τους οποίους μάλιστα έχει ήδη εντοπίσει ένας νέος επιστήμονας από το οικονομικό επιτελείο του κ. Λιλλήκα. Τα ομόλογα θα διατεθούν στη διεθνή αγορά και θα αποφέρουν άμεσα έσοδα ύψους 25δις. Από αυτά τα 25δις, τα 5 δις θα καλύψουν άμεσες ανάγκες που προκύπτουν από το δημοσιονομικό έλλειμμα, ενώ, τα άλλα 20δις θα δοθούν στις τράπεζες με τη συμφωνία να τα διαθέσουν σε δάνεια με επιτόκιο που να μην υπερβαίνει το 3% και κατά προτεραιότητα σε αναπτυξιακά έργα που θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας! Απομένει φυσικά να μας εξηγήσει ο κ. Λιλλήκας πως θα βρει στο μεταξύ τους πόρους για να εξορύξει το αέριο και πως θα διατεθεί ούτως ώστε να αποβούν κερδοφόρα τα ομόλογα προς τους επενδυτές.
 Έτσι θα ζήσουμε εμείς καλά και οι επόμενες γενιές ακόμη καλύτερα…
Ο Γιάννης Νικολάου του ΡΙΚ ακούγοντας όλο αυτό το συλλογισμό στην αρχή αναθάρρησε αλλά στη συνέχεια του μπήκαν ψύλλοι στα αυτιά επειδή η απορία σχηματίστηκε στο πρόσωπό του και ρώτησε, «καλά και τι θα κερδίσουν αυτοί που θα αγοράσουν τα ομόλογα?» Τότε ο φιλόδοξος υποψήφιος χωρίς να χάσει στιγμή την αυτοπεποίθησή του απάντησε «θα κερδίσουν από το επιτόκιο!»…
Δηλαδή ο Γιώργος Λιλλήκας και το επιτελείο του θεωρούν ότι οι διεθνείς αγορές θα τρέξουν να αγοράσουν κυπριακά ομόλογα φυσικού αερίου για να κερδίσουν από το επιτόκιο σε 12 χρόνια!
Αν ήταν εξάλλου τόσο ελκυστική επένδυση η έκδοση ομολόγων των φυσικών πόρων της κάθε χώρας γιατί μέχρι στιγμής δεν το έπραξαν άλλες χώρες διαθέτοντας με ομόλογα τους κατά πολύ πιο πλούσιους φυσικούς τους πόρους από τους δικούς μας.
Η συζήτηση εμένα προσωπικά μου θύμισε τον Γιώργο Λιλλήκα ως Υπουργό. Τότε που οι πομπώδεις διακηρύξεις ήταν το ψωμοτύρι του Υπουργείου του. Τότε που έκανε δημόσιους υπολογισμούς για εκατομμύρια κινέζους τουρίστες που θα έφερνε στο νησί η τουριστική του στρατηγική. Τότε που μιλούσε χωρίς κανένα σοβαρό σχεδιασμό στα συνέδρια των αποδήμων και περιέγραφε την Κύπρο ως μελλοντικό κέντρο υψηλής βιομηχανικής τεχνολογίας. Τότε που θα υπόγραφε δήθεν για πάρκα πληροφορικής με ινδούς. Τότε που μας παρουσίαζε τη συμφωνία με το Harvard ως παράρτημα του αμερικάνικου πανεπιστημίου στην Κύπρο και τόσα άλλα.
Μπορεί ο ίδιος να θεωρεί για τον εαυτό του ότι αποτελεί τον σωτήρα της Κύπρου αλλά, αν κάποιος αξιολογήσει την πολιτική του ιστορία θα τον κατατάξει ως ένα μέτριο υπουργό με πολύ μεγάλο στόμα μεν, αλλά εξαιρετικά χαμηλή απόδοση. Στο ίδιο ακριβώς επίπεδο κινείται και η πρόταση ομολόγων αερίου. Δεν είναι δηλαδή τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από λόγια και ομόλογα του αέρα!
September 14, 2012 - Xenia Constantinou No Comments

Θεωρία συνομωσίας*

Με τον Σταυρό Μαλά γνωριστήκαμε πριν από οχτώ περίπου χρόνια στα πλαίσια ενός ευρωπαϊκού προγράμματος στο οποίο συμμετείχαμε εγώ εκ μέρους του Πανεπιστημίου Κύπρου και ο ίδιος εκ μέρους του Ινστιτούτου Νευρολογίας και Γενετικής. Τον Σταύρο Μαλά θα τον χαρακτήριζα ως ένα άνθρωπο που είναι καλός επιστήμονας, ευγενής, τίμιος και ευρωπαϊστής.
Η ανακοίνωση υπουργοποίησής του αρχικά με εξέπληξε καθώς είναι ένας άνθρωπος που αν και έχει πολιτική άποψη, είχε πολύ περιορισμένη πολιτική εμπλοκή και έδινε πάντα την εντύπωση πρωτίστως ενός γιατρού-ερευνητή. Εν τούτοις, έκρινα ότι η επιλογή του σε έναν τομέα στον οποίο κατείχε τις σχετικές γνώσεις λόγω επαγγέλματος, θα αποτελούσε συν για τη δημόσια υγεία.
Μετά από μερικούς μήνες και προτού καν ο Σ. Μαλάς προλάβει να δείξει τις ικανότητες του ως Υπουργός, έπεσε σαν βόμβα η ανακοίνωση του ονόματός του ως προεδρικού υποψηφίου του ΑΚΕΛ, πράγμα που μου προκάλεσε υποψίες. Υποψίες επειδή, γνωρίζοντάς τον, θεωρούσα ότι το «ατού» του ως προσωπικότητα ήταν ότι διατηρούσε πάντοτε μια κριτική στάση απέναντι στα κακώς έχοντα του τόπου και γι αυτό δε θα ήθελε να ταυτιστεί με μια εκ προοιμίου αποτυχημένη υποψηφιότητα ως συνέχεια μιας αποτυχημένης διακυβέρνησης, η οποία δεν είχε τα φόντα για να δημιουργήσει ευρύτερες συμμαχίες.
Σήμερα, δύο και πλέον μήνες μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του εκ μέρους του ΑΚΕΛ, είμαστε όλοι μάρτυρες της πιο υποτονικής προεδρικής υποψηφιότητας που παρουσιάστηκε ποτέ από κομματική παράταξη. Μέσα Σεπτεμβρίου και ενώ το πολιτικό σκηνικό έχει ήδη πάρει φωτιά με τα πολιτικά ζητήματα να παρουσιάζονται καυτά και με προεκτάσεις, το ΑΚΕΛ, προτιμά να διατηρεί τον υποψήφιό του στην αφάνεια διατηρώντας έτσι εξαιρετικά χαμηλή την αναγνωρισιμότητά του αλλά και άγνωστη την πολιτική προσωπικότητα του αντρός που προτείνει για Πρόεδρο της χώρας.
Οι πρώτες δημοσκοπήσεις που έχουν δει μέχρι στιγμής το φως της δημοσιότητας τον παρουσιάζουν να μην συγκεντρώνει καν τα ποσοστά του ΑΚΕΛ, την ίδια στιγμή που ο ανεξάρτητος υποψήφιος Γ. Λιλλήκας παρουσιάζεται να τον κερδίζει στον πρώτο γύρο. Οι δηλώσεις δε τον πρωτοκλασάτων στελεχών του ΑΚΕΛ φανερώνουν επίσης υπεκφυγή για την όποια ανάληψη ευθυνών σε σχέση με την έκβαση της εκστρατείας και το τελικό αποτέλεσμα. Σε ερώτηση του Γ. Παυλίδη του ΆΣΤΡΑ προς τον Ν. Κατσουρίδη την περασμένη Δευτέρα κατά πόσο ισχύουν τα δημοσιεύματα ότι αναλαμβάνει επικεφαλής της εκστρατείας, ο Ν. Κατσουρίδης μάλλον θα απογοήτευσε τον κόσμο του ΑΚΕΛ αφού, απάντησε ότι επικεφαλής είναι  ο ίδιος ο υποψήφιος και πως ο ρόλος του ιδίου είναι στο επικοινωνιακό μέρος όπου και θα βοηθήσει. Την επομένη ανακοινώθηκε ότι ο Σ. Μαλάς παραμένει στο Υπουργείο μέχρι και τα μέσα Οκτωβρίου πράγμα που συνοδεύτηκε από την προχθεσινή επίσημη εξαγγελία της υποψηφιότητάς του που έμοιαζε με μια βαρετή πρωινή σύσκεψη ακελικών στελεχών.
Η μέχρι στιγμής κατάσταση που δημιουργείται γύρω από την υποψηφιότητα Μαλά προκαλεί εύλογα ερωτηματικά σε σχέση με τους στρατηγικούς σχεδιασμούς του ΑΚΕΛ. Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι το ΑΚΕΛ δεν επιθυμεί να δει τον ίδιο τον υποψήφιό του στο δεύτερο γύρο των εκλογών. Πιο τραβηγμένο φυσικά θα ήταν να ισχυριστεί κάποιος ότι ο κ. Μαλάς αποτελεί απλά την εικόνα συγκάλυψης πίσω από την οποία προωθείται ο Γ. Λιλλήκας. Ότι και αν ισχύει το βέβαιο είναι, ότι το ΑΚΕΛ έχει αποδείξει διαχρονικά ότι λειτουργεί με πρώτιστο του μέλημα το κομματικό συμφέρον. Δια της επαγωγής ένας σατανικός νους θα μπορούσε να καταλήξει στο εξής. Βέλτιστο σενάριο για το ΑΚΕΛ η εκλογή του Σ. Μαλά, πράγμα που φαντάζει υπό τις περιστάσεις αδύνατο. Δεύτερο καλύτερο σενάριο, η μη εκλογή του Ν. Αναστασιάδη, πράγμα που φαντάζει πιο εφικτό για τους ίδιους εάν το ΑΚΕΛ έχει τον ρυθμιστικό ρόλο σε περίπτωση που υπάρξει δεύτερος γύρος.
Τελικά, μήπως το ΑΚΕΛ από οδοστρωτήρας του Γ. Λιλλήκα καταλήγει να είναι ο κρυφός του άσσος; Οι επόμενες εβδομάδες θα δείξουν στην πράξη αν το πιο πάνω αποτελεί σενάριο συνομωσίας ή ακόμα μια καταστροφική στρατηγική του ΑΚΕΛ και το απερχόμενου Προέδρου…
September 7, 2012 - Xenia Constantinou No Comments

Ο νεοφιλελευθερισμός, πίσω από το σύνθημα*

Ένα αυγουστιάτικο απόγευμα εκεί που κουβεντιάζαμε για την κατάσταση στην οικονομία ένας φίλος μου αντέτεινε, «είσαι νεοφιλελεύθερη!». Απάντησα κοφτά ότι δεν είμαι, ενώ ο ίδιος επέμεινε πως και η ίδια η άρνησή μου να το παραδεχτώ, φανερώνει ότι είμαι στα σίγουρα …
Αν κάποιος ανατρέξει στη σχετική βιβλιογραφία θα βρει ότι ο νεοφιλελευθερισμός ως δόγμα οικονομικής θεωρίας ξεκίνησε από την Σχολή του Σικάγο γύρω στη δεκαετία του ‘80, με θεμελιωτές τους Φον Χάγεκ και Μίλτον Φρίντμαν και πρεσβεύει το μέγιστο δυνατό περιορισμό του κράτους και την παράδοση κάθε πλευράς της κοινωνικής ζωής στην αγορά. Ιδιωτικοποίηση δηλαδή παντού. Ιδιωτική παιδεία, υγεία, ενέργεια, εφορία, φυλακές, αστυνομία και ότι άλλο μπορούμε να φανταστούμε. Οι υποστηρικτές του νεοφιλελευθερισμού ισχυρίζονται ότι αν αφεθούν τα πάντα στην ελεύθερη αγορά θα δημιουργηθεί ανάπτυξη, θα ανοίξουν θέσεις εργασίας κλπ.
Πεποίθησή μου είναι, ότι ο όρος και η πιο πάνω κοσμοθεωρία δε μπορεί να αντιπροσωπεύσει καμιά απολύτως συγκροτημένη πολιτική παράταξη, κόμμα ή οργανωμένη  ομάδα στην Κύπρο. Για να το πω πιο λιανά. Αμφισβητώ έντονα το ότι υπάρχει έστω και ένας αληθινός νεοφιλελεύθερος στην Κύπρο. Υπάρχουν όμως πάρα πολλοί λαϊκιστές…
Ο όρος νεοφιλελεύθερος ταυτίστηκε με κάτι αόριστα κακό. Με ένα τέρας το οποίο θέλει να κάνει κακό σε όλους, στοχεύοντας ειδικά στους φτωχούς, στους εργάτες, στους μεροκαματιάρηδες. Έχει καταλήξει να είναι η εύκολη αντιπολιτευτική κορώνα για όσους -στην καλύτερη περίπτωση- προτείνουν ανεφάρμοστες πολιτικές, ή στη χειρότερη, δεν έχουν να προτείνουν τίποτε. Το υπονοούμενο είναι σαφές. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι κάτι το απεχθές, άρα, ο ΔΗΣΥ και ο Πρόεδρος του που δήθεν τον υποστηρίζουν είναι εξίσου κακοί. Το απλό ή καλύτερα το απλοϊκό συσπειρώνει. Ο καθένας μπορεί να αντιτάξει μέσα στον καφενέ με ύφος αυθεντίας, «εν νεοφιλελεύθεροι τούτοι κουμπάρε» και καθάρισε. Καθόλου τυχαία εξάλλου δεν είναι η επίμονη και συνεχής επανάληψη του όρου σε ανακοινώσεις και δηλώσεις στελεχών του ΑΚΕΛ.
Στην πραγματικότητα όμως δεν ακούγεται καμιά αμιγώς νεοφιλελεύθερη φωνή στο δημόσιο διάλογο, αντίθετα, αυτό που επικράτησε διαχρονικά στην Κύπρο είναι ένα κλίμα καχυποψίας έναντι στην ιδιωτική πρωτοβουλία.
Σήμερα τα περιθώρια διαλόγου για την οικονομία διαμορφώνονται από τα εξής. Υπάρχουν δύο σημαντικές παρατάξεις και μια μικρότερη οι οποίες βρίσκονται στην αντιπολίτευση που κατανοούν την ελεύθερη αγορά και τοποθετούν στις αναλύσεις τους την Κύπρο στις δυτικού τύπου οικονομίες (βλ. ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΥΡΩΚΟ). Έχουμε την κυβερνητική παράταξη που από την αρχή έδειξε αδυναμία να κατανοήσει την οικονομία στο σύνολό της. Καθόλου άσχετο φυσικά δεν είναι το γεγονός του ότι σχεδόν όλη η ηγεσία και η κοινοβουλευτική τους ομάδα δεν έχουν εργαστεί πουθενά αλλού πέρα από στο ίδιο το κόμμα. Το ΑΚΕΛ στην εκπνοή της θητείας του βρίσκεται παγιδευμένο από τη μια ανάμεσα στις διακηρύξεις του και από την άλλη στην ανάγκη αντιμετώπισης της κρίσης. Μοναδική διέξοδος για να καλύψει τις δικές του αδυναμίες η κατά μέτωπο επίθεση με σημαία τους κακούς νεοφιλελεύθερους. Η ΕΔΕΚ τέλος η οποία αδυνατεί να παρουσιάσει συγκροτημένη άποψη για θέματα οικονομίας ακολουθεί μάλλον τον δρόμο του υποψηφίου της, ο οποίος, στην προσπάθειά του να αλιεύσει ψήφους από παντού δεν έχει άλλη επιλογή από το να προκύψει επίσης αντι-νεοφιλελεύθερος, εφόσον «πουλά». Οι μετρημένες σοβαρές φωνές τεχνοκρατών, οικονομολόγων και ακαδημαϊκών έχουν –δυστυχώς- επίσης τσουβαλιαστεί από τα στελέχη του ΑΚΕΛ ανάμεσα στους κακούς νεοφιλελεύθερους «μανδαρίνους».
Πάντως, γεγονός παραμένει πως η οικονομία της Κύπρου έχει καταστραφεί και πως τα συνθήματα δεν πρόκειται να μας βοηθήσουν στο ελάχιστο. Το να τερματίζεται η όποια συζήτηση για την οικονομία πάνω στο τείχος της κατηγορίας του νεοφιλελευθερισμού δε φανερώνει τίποτα άλλο από τη βαθιά συντηρητική αντίληψη που επικρατεί σε ορισμένους οι οποίοι επιθυμούν να παραμείνουν όλα όπως είναι.
Αν τελικά το ΑΚΕΛ άρχισε ήδη να γλυκοκοιτάζει τον αντιπολιτευτικό του ρόλο και να προετοιμάζει το έδαφος, ας το πράξει παραθέτοντας προτάσεις και αναλαμβάνοντας ευθύνες. Εξάλλου, η ευθύνη να διαπραγματευτούν και να υπογράψουν το μνημόνιο ανήκει αποκλειστικά στους ίδιους. Αν το ενδιαφέρον τους είναι όντως να αποφύγουμε πολιτικές οι οποίες να στρέφονται ενάντια στα λαϊκά στρώματα, θα πρέπει από τώρα να δεσμευτούμε σε πολιτικές αύξησης της παραγωγικότητας της δημόσιας υπηρεσίας και σε εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών μέσα σε κλίμα συναίνεσης και με τη συλλογική κατανόηση του ότι το μέλλον των επόμενων γενιών κρίνεται όχι από το φάντασμα του νεοφιλελευθερισμού αλλά από τις σημερινές πολιτικές αποφάσεις. 
Scroll to top